Όποτε πιάνω αυτό το θέμα, χάνομαι στις σκέψεις μου και δεν καταλήγω πουθενά. Ας δούμε αν με βοηθάει να τις γράφω...Οι άνθρωποι είναι ζώα , ένα είδος ζώων. Κάθε ζωντανός οργανισμός για να επιβιώσει έχει αναπτύξει κάποιες άμυνες, κάποιες συμπεριφορές και κάποια χαρακτηριστικά...
Εμείς με την ανώτερη σκέψη μας και την κοινωνικότητα μας, έχουμε βρεθεί στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Μέχρις εδώ όλα καλά, αλλά με ποιο τίμημα;
Οργανωνόμαστε σε κοινωνίες , κατοικούμε σε πόλεις , έχουμε εξημερωθεί σχεδόν ολοκληρωτικά, μα τα ένστικτα μας παραμένουν. Θαμμένα ίσως για τους περισσότερους, αλλά παραμένουν εκεί.
Στις ανθρώπινες κοινωνίες υπήρχαν από πάντα σύνολα κανόνων συμβίωσης που συναντώνται είτε με τη μορφή θρησκειών και ηθικών κανόνων είτε με τη μορφή νόμων, εγκλήματος και τιμωρίας. Θρησκεία και νόμοι λειτουργούν ουσιαστικά ως αλυσίδες χαλιναγώγησης του πρωτόγονου κομματιού του εαυτού μας. Από αυτήν την έλλειψη ελευθερίας προκύπτουν πιστεύω όλα τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος. Ζει σε ένα σύνολο καταπιέζοντας τη φύση του και λειτουργώντας μέσα σε πλαίσια που δεν έχουν φτιαχτεί στα μέτρα του, αλλά στα μέτρα των πολλών ή στα μέτρα των ισχυρών.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο που μπορεί να μην τον εκφράζει καν, είναι υποχρεωμένος να λειτουργήσει αν θέλει να επιβιώσει. Αυτή η παραφύση διαδικασία και ο φόβος, είτε της κοινωνικής κατακραυγής, είτε της τιμωρίας σε περίπτωση που παρεκκλίνει από τον δρόμο που του έχουν ήδη προδιαγράψει, είναι ουσιαστικά το άγχος ,ένας απροσδιόριστος φόβος και προκαλεί την συντριπτική πλειοψηφία των ψυχολογικών προβλημάτων.
Η ζωή είναι το υπέρτατο αγαθό. Για να την επιμηκύνουμε ουσιαστικά αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε το μυαλό μας δημιουργικά και να ανακαλύπτουμε πράματα από τον τροχό μέχρι τους δορυφόρους. Κάπου στο δρόμο όμως χαθήκαμε, αρχίσαμε να δημιουργούμε για να υπηρετούμε και όχι για να μας υπηρετούν οι δημιουργίες μας.
Ο κόσμος νομίζουμε πως είναι χτισμένος πάνω στη νοοτροπία του όσα προσφέρω τόσα παίρνω , τουλάχιστον αυτή είναι η μητρική ένια του καπιταλισμού, δίκαιο το σύστημα αλλά το θέμα είναι πως πάντα κάποιος άλλος κρίνει ποιος προσφέρει τι, και ο,τι στηρίζεται στην «ηθική» των ανθρώπων είναι καταδικασμένο να αποτύχει.
Έτσι απέτυχε και ο κομμουνισμός στα χέρια του Στάλιν και του Μάο, ο φασισμός του Χίτλερ και οι κατά καιρούς διαφορετικές προσεγγίσεις. Και το καπιταλιστικό σύστημα όμως αν και κατανοεί καλύτερα τη φύση του ανθρώπου είναι σε βάθος χρόνου και αυτό καταδικασμένο να αποτύχει για έναν απλό λόγο. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να έχει τον ίδιο τρόπο σκέψης, συμπεριφοράς , τις ίδιες αντοχές, τα ίδια θέλω τις ίδιες προτεραιότητες … ή για να το πω πιο απλά οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι.
Στο ερώτημα «θα προτιμούσες να ζήσεις λίγο και καλά , ή πολύ και καταπιεσμένος» , διαφορετικοί άνθρωποι θα δώσουν διαφορετικές απαντήσεις. Υποκρισία. Απ τη στιγμή που ζούμε ήρεμα και ως «νοικοκυραίοι» σ’ αυτόν τον κόσμο έχουμε ήδη δώσει όλοι μας την ίδια απάντηση.
Αυτή η ηρεμία, ο νωχελικός τρόπος που αντιμετωπίζουμε την αδικία, η απάρνηση και η καταπίεση των θέλω μας, τα σκουριασμένα αντανακλαστικά μας και γενικά η όλη συμπεριφορά μας, μας έχουν οδηγήσει στο να μας κάνουν κουμάντο χαϊβάνια με κονέ, χαϊβάνια με λεφτά, χαϊβάνια με λέγειν. Μαλλιαροί εκπρόσωποι του θεού που ανακάλυψαν, μας υποδεικνύουν τι είναι σωστό και τι λάθος, παπαρολόγοι πολιτικάντηδες πασχίζουν για το καλό μας, εντεταλμένα κοράκια μας ταΐζουν τις πληροφορίες που επιθυμούν κι εμείς καθόμαστε ακίνητοι στον καναπέ, με ορό βλακείας στις φλέβες και αργοσαπίζουμε. Θα μου πεις κι εσύ τι κάνεις γι’ αυτό; Τίποτα δεν κάνω.
Όχι επειδή δεν μπορώ , δεν δικαιούμαι δικαιολογίες, απλά επειδή έχω μάθει να θεωρώ αυτό το βάρος φυσιολογικό και έχω κι εγώ δώσει την απάντηση μου «προτιμώ να ζω πολύ και καταπιεσμένος».
Τι προκύπτει απ’ όλα αυτά; Αλλαγή, επανάσταση, αναρχία. Λόγια του αέρα, μπούρδες, ήμουν και παραμένω γραφικός κομπάρσος και δυστυχώς είμαι πλειοψηφία.
Αναρτήθηκε από dewaterizingefforts.blogspot.com
Καλησπέρες! Διάβασα με ενδιαφέρον το κείμενο σου, λεω να το γυρίσω λίγο στην αγαπημένη μου αμπελοφιλοσοφία και να το σχολιάσω. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχάς η άποψη σου μου θύμισε λίγο τον Ρουσσώ. Δε ξέρω αν και πόσο γνωρίζεις τις θέσεις του. Λίγο πολύ υποστήριζε πως οι άνθρωποι πριν συνταχθούν σε κοινωνίες, πριν γίνουν πολιτισμένοι, ήταν ελεύθεροι στη φύση και άρα ευτυχισμένοι. Ο πολιτισμός διέφθειρε τον άνθρωπο.
Απο την άλλη εκείνο που λες για την καπιταλιστική κοινωνία. Οτι αντιπροσωπεύει περισσότερο την ανθρώπινη φύση παραδόξως μου θυμίζει τον "αντίπαλο" (όσο αφορά τις θεωρίες) του Ρουσσώ, που δεν ήταν άλλος απο τον Χομπς. Ο Χομπς θεωρούσε πως οι άνθρωποι είναι απο τη "φύση τους" σκληροί και ανταγωνιστικοί, και πως πριν συνταχθούν σε κοινωνίες ήταν όλοι εχθροί και αντίπαλοι ο ένας με τον άλλο, μια άγρια φυσική κατάσταση, εντελώς διαφορετική απο την ιδανική που περιέγραφε ο Ρουσσώ.
Για τον μεν έναν ο άνθρωπος απο τη φύση του είναι "καλός" (Ρουσσώ). Για τον δε άλλον είναι "κακός" (Χομπς).
Προσωπικά είμαι υπέρ της άποψης πως τα κύρια χαρακτηριστικά του ανθρώπου διαμορφώνονται απο και μέσα στην κοινωνία που ζει. Υπάρχουν λοιπόν κοινωνίες ανταγωνιστικές, που καλλιεργούν τέτοιους ανθρώπους, υπάρχουν άλλες που οι αξίες της δίνουν έμφαση στην συνεργασία.
Θα πει κανείς, η δίψα για εξουσία υπάρχει σε τόσα παραδείγματα. Ισχύει. Αλλά όχι απόλυτα. Μια συγκριτκή μελέτη πολιτισμών θα του έδειχνε πως υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία στο ανθρώπινο είδος απ'οτι ενδεχομένως νόμιζε.
Όσο αφορά τα πολύ σωστά που αναφέρεις για τη σύγχρονη νωχελικότητα... Είναι πραγματικά φαινόμενο των καιρών μας. Απάθεια, ακόμα και αν μπροστά στα μάτια σου γίνεται η αδικία. Μια απάθεια που επίσης, κατά τη γνώμη μου, καλλιεργείται ήδη απο την παιδική ηλικία, τις αξίες που δέχεται κάποιος, και φυσικά την κοινωνία μέσα στην οποία ζει.
Αυτά τα ολίγα, ελπίζω να μη κούρασα. :P
Καθόλου δεν κούρασες φίλε μου, κι ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να σχολιάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ρουσσώ έκανε τεράστιο λάθος αν πίστευε πως οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους καλοί, για τον απλούστατο λόγο ότι οι έννοιες του καλού και του κακού είναι δημιουργήματα των κοινωνιών. Ο Χόμπς από την άλλη δεν μπόρεσε να ξεκολλήσει (η δεν τον ενδιέφερε) από τις ήδη οργανωμένες κοινωνίες και να δει τον άνθρωπο ως ζώο και τίποτα άλλο.
Ο διαχωρισμός κατ' εμέ θα έπρεπε να γίνει όχι με όρους καλού και κακού, αλλά με όρους φυσικού και μη. Όλα τα ζώα συμπεριφέρονται όπως τα προστάζει η φύση τους, αγνοώντας τις έννοιες του καλού και του κακού. Για να στο πω πιο απλά όταν το ένα λιοντάρι σκοτώνει το άλλο για να γίνει αρχηγός της αγέλης το θεωρούμε φυσική διαδικασία. Όταν ο ένας άνθρωπος σκοτώνει τον άλλο είναι φόνος.
Δεν εξιδανικεύω αυτή τη λογική βέβαια, απλώς την αναφέρω για να σου δείξω ότι όλα είναι θέμα οπτικής. Τα πάντα έχουν διαφορετική σημασία ανάλογα με τη σκοπιά που τα βλέπεις.
Για τα της νωχελικότητας του σήμερα, δεν έχω να πω κάτι απλά χαίρομαι που το βλέπεις κι εσύ, με τον σαρδανάπαλο γίναμε τρεις, πάμε γερά...:P
Αυτά τα ολίγα, εγώ είμαι σίγουρος πως κούρασα..:P